Ruim 800 mensen in de rij voor een boterham.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
02 Juli 2009 | Nederland, Amsterdam
Op dinsdag morgen gaan we naar Kleinskool een gebied in de Township waar Peter Thomas Kleinsmidt (de vader van Daphne)een stuk grond kocht 18 jaar geleden.
Hier laat hij een ontmoetingscentrum bouwen voor de armste mensen hier,het hele stuk grond is afgezet met muren,en daarop prikkeldraad om inbreken te voorkomen.
Langs het ontmoetingscentrum is de laatste jaren ook nog een trainingscentrum gebouwd,waar nu de mensen uit deze buurt les krijgen.
Om 9.00 u komen wij aanrijden,zie daar en HELE LANGE rij van mensen,mannen vrouwen en kinderen voor het hek,de ingang van het ontmoetingscentrum staan.
De poort wordt open gemaakt,en wij rijden naar binnen.
Binnen aangekomen word ik voorgesteld aan Antje en Buut een echtpaar wat hier al 18 jaar de touwtjes in handen heeft,en alles regeld.
Met een team van 15 mensen hebben zei het hier SUPER voor elkaar.
Antje loopt met mij rond,en legt mij uit wat er zoal op het terrein staat.
Als eerste loopt ze met mij naar de groentetuin,hun grote trots,wortelen,kool etc wordt hier door enkele mannen van het team onderhouden.
Dan staat daar een supergrote vriescontainer,met vlees,deze keer kip.
Ook staat er een grote container met droog voedsel,blikken,pakjes,meel etc etc.
Een stukje verder staat een container,waar Antje haar spreekkamertje heeft wanneer er iemand ziek is,of verbonden moet worden.
Dan is er nog een ruimte tussen twee containers in waar ze een ruimte gaan maken voor workshops.Ze willen de mannen van de lokale
bevolking leren timmeren,simpele dingen zelf te maken,of repareren.
Dan komen we in het gebouw zelf,rechts toiletten voor de mannen,links voor de vrouwen.
Stukje verder links en rechts een soort van keuken.
Daarna komen we in een grote zaal,met een podium.In deze zaal staan 650 stoelen.
Vanuit dit gebouw worden elke dinsdag 650 voedselpakketten gemaakt, en aan de mensen gegeven die hiervoor al vanaf 5.00uur in de rij staan.
Voordat om 10.00u de poort open gaat,gaan we eerst naar boven in het trainingscentrum,hier bidden Antje,Buut en medewerk(st)ers voor iedereen en elkaar dat het allemaal goed zal gaan,en dat er voldoende voedsel zal blijven komen voor iedereen.
Iedereen gaat naar zijn of haar plek,en dan gaat de poort een klein stukje open zodat EEN voor EEN 650 mensen binnen kunnen komen.
Aan de poort zit een mevrouw met een schriftje die telt tot er 10 mensen binnen zijn eerst de vrouwen,daarna de mannen.
Eerst mogen de mensen die in een rolstoel zitten,of met krukken lopen en daarna de rest.
Iedereen heeft een plastic zak bij,waar het eten ingedaan wordt.
Netjes worden alle zakken verzameld en alles verloopt in alle rust.
Wanneer je de poort inkomt is rechts daarvan een afdak,waar een mevrouw zit die alle kinderen
opvangt en ermee speelt tot de ouders terug zijn.
Enkele vrouwen komen achter elkaar naar Antje toe,krijgen en stukje closetpapier,en gaan nog gauw even naar het toilet.
In de zaal aangekomen zitten links 325 mannen,rechts 325 vrouwen.
Buut speelt gitaar,2 dames van het
team zingen en een man van het team
speelt drums,GEWELDIG om te horen
die muziek.
Buut is hier de pastor,en leraar,eerst wordt er flink muziek gemaakt,er staat een mevrouw die alles vertaald in hun eigen taal iedereen luistert aandachtig naar zijn verhalen over het overleven in de Township,het zorgen voor je kinderen en elkaar,het gebruik van alcohol,drugs het is muis en muisstil in de zaal.Dit duurt zo ongeveer twee uur.
Ondertussen staan 7 medewerk(st)ers in de keukens de 650 plastic zakken te vullen,het is net een klein fabriekje,zo snel als dit gaat.
Een half brood,fruit,groenten etc gaan in de platiczakken.
De laatste man knoopt de zak dicht,per 5 worden ze in de gang geplaatst,in dozen en kratten waar diezelfde mevrouw met haar schriftje zit en elke 5 zakken
noteerd.
Na afloop eerst de vrouwen,daarna de mannen in rijen door de keuken naar buiten,in de gang krijgt ieder zijn pakketje. Antje vraagt mij deze uit te delen,wat een blije gezichten sommige geven een hand,andere zeggen enkosi wat dankjewel betekent.
In de keuken krijgen ze nog een diepvrieskip mee naar huis,waar sommige mensen een hele
week mee doen,stukje voor stukje
geeft Antje aan.
Zo ook nog een stukje waszeep,die door een fabriek geschonken is.
Tussen de bedrijven door wordt er gebeld door iemand die nog een rund komt brengen,ook dit is een geschenk.Antje en Buut brengen deze naar een slager in de buurt die deze rund in kleine stukjes verdeeld,waarna hij de vriescontainer ingaat voor wanneer deze weer nodig is.
Na afloop ruimen we met z'n allen alles op,Antje en Buut brengen mij naar Peter en Daphne,waar we met z'n allen eten en praten over de ervaringen van deze dag.
Zal proberen om nog wat foto's te plaatsen van deze dag.
Voor iedereen weer heel veel groetjes,en succes met alles.
x Jeanne.
Dit alles verloopt in alle rust onvoorstelbaar.
Hier laat hij een ontmoetingscentrum bouwen voor de armste mensen hier,het hele stuk grond is afgezet met muren,en daarop prikkeldraad om inbreken te voorkomen.
Langs het ontmoetingscentrum is de laatste jaren ook nog een trainingscentrum gebouwd,waar nu de mensen uit deze buurt les krijgen.
Om 9.00 u komen wij aanrijden,zie daar en HELE LANGE rij van mensen,mannen vrouwen en kinderen voor het hek,de ingang van het ontmoetingscentrum staan.
De poort wordt open gemaakt,en wij rijden naar binnen.
Binnen aangekomen word ik voorgesteld aan Antje en Buut een echtpaar wat hier al 18 jaar de touwtjes in handen heeft,en alles regeld.
Met een team van 15 mensen hebben zei het hier SUPER voor elkaar.
Antje loopt met mij rond,en legt mij uit wat er zoal op het terrein staat.
Als eerste loopt ze met mij naar de groentetuin,hun grote trots,wortelen,kool etc wordt hier door enkele mannen van het team onderhouden.
Dan staat daar een supergrote vriescontainer,met vlees,deze keer kip.
Ook staat er een grote container met droog voedsel,blikken,pakjes,meel etc etc.
Een stukje verder staat een container,waar Antje haar spreekkamertje heeft wanneer er iemand ziek is,of verbonden moet worden.
Dan is er nog een ruimte tussen twee containers in waar ze een ruimte gaan maken voor workshops.Ze willen de mannen van de lokale
bevolking leren timmeren,simpele dingen zelf te maken,of repareren.
Dan komen we in het gebouw zelf,rechts toiletten voor de mannen,links voor de vrouwen.
Stukje verder links en rechts een soort van keuken.
Daarna komen we in een grote zaal,met een podium.In deze zaal staan 650 stoelen.
Vanuit dit gebouw worden elke dinsdag 650 voedselpakketten gemaakt, en aan de mensen gegeven die hiervoor al vanaf 5.00uur in de rij staan.
Voordat om 10.00u de poort open gaat,gaan we eerst naar boven in het trainingscentrum,hier bidden Antje,Buut en medewerk(st)ers voor iedereen en elkaar dat het allemaal goed zal gaan,en dat er voldoende voedsel zal blijven komen voor iedereen.
Iedereen gaat naar zijn of haar plek,en dan gaat de poort een klein stukje open zodat EEN voor EEN 650 mensen binnen kunnen komen.
Aan de poort zit een mevrouw met een schriftje die telt tot er 10 mensen binnen zijn eerst de vrouwen,daarna de mannen.
Eerst mogen de mensen die in een rolstoel zitten,of met krukken lopen en daarna de rest.
Iedereen heeft een plastic zak bij,waar het eten ingedaan wordt.
Netjes worden alle zakken verzameld en alles verloopt in alle rust.
Wanneer je de poort inkomt is rechts daarvan een afdak,waar een mevrouw zit die alle kinderen
opvangt en ermee speelt tot de ouders terug zijn.
Enkele vrouwen komen achter elkaar naar Antje toe,krijgen en stukje closetpapier,en gaan nog gauw even naar het toilet.
In de zaal aangekomen zitten links 325 mannen,rechts 325 vrouwen.
Buut speelt gitaar,2 dames van het
team zingen en een man van het team
speelt drums,GEWELDIG om te horen
die muziek.
Buut is hier de pastor,en leraar,eerst wordt er flink muziek gemaakt,er staat een mevrouw die alles vertaald in hun eigen taal iedereen luistert aandachtig naar zijn verhalen over het overleven in de Township,het zorgen voor je kinderen en elkaar,het gebruik van alcohol,drugs het is muis en muisstil in de zaal.Dit duurt zo ongeveer twee uur.
Ondertussen staan 7 medewerk(st)ers in de keukens de 650 plastic zakken te vullen,het is net een klein fabriekje,zo snel als dit gaat.
Een half brood,fruit,groenten etc gaan in de platiczakken.
De laatste man knoopt de zak dicht,per 5 worden ze in de gang geplaatst,in dozen en kratten waar diezelfde mevrouw met haar schriftje zit en elke 5 zakken
noteerd.
Na afloop eerst de vrouwen,daarna de mannen in rijen door de keuken naar buiten,in de gang krijgt ieder zijn pakketje. Antje vraagt mij deze uit te delen,wat een blije gezichten sommige geven een hand,andere zeggen enkosi wat dankjewel betekent.
In de keuken krijgen ze nog een diepvrieskip mee naar huis,waar sommige mensen een hele
week mee doen,stukje voor stukje
geeft Antje aan.
Zo ook nog een stukje waszeep,die door een fabriek geschonken is.
Tussen de bedrijven door wordt er gebeld door iemand die nog een rund komt brengen,ook dit is een geschenk.Antje en Buut brengen deze naar een slager in de buurt die deze rund in kleine stukjes verdeeld,waarna hij de vriescontainer ingaat voor wanneer deze weer nodig is.
Na afloop ruimen we met z'n allen alles op,Antje en Buut brengen mij naar Peter en Daphne,waar we met z'n allen eten en praten over de ervaringen van deze dag.
Zal proberen om nog wat foto's te plaatsen van deze dag.
Voor iedereen weer heel veel groetjes,en succes met alles.
x Jeanne.
Dit alles verloopt in alle rust onvoorstelbaar.
-
02 Juli 2009 - 12:46
Imke:
Kippevel!!! xxx -
02 Juli 2009 - 14:27
Anita:
Niet te geloven!!!!!
-
02 Juli 2009 - 18:51
Marius En Gerrie:
Jeanne wat een mooi verhaal weer..
Een voedselbank in Afrika.En wederom blije gezichten! Prachtig!
Ga zo door!
groetjes Marius en Gerrie -
02 Juli 2009 - 18:54
Gerrie Nog Een Keer:
Jeanne is het koud nu? Het lijkt zo met die jassen, dassen en vesten? -
03 Juli 2009 - 16:06
Koen:
Wat een verhaal weer... onvoorstelbaar! x -
03 Juli 2009 - 21:58
Toon:
"N skon verhaal, je maakt veel mee, IK BEN TROTS OP JE. xxxx Toon -
04 Juli 2009 - 18:32
Toon En Maria Emons:
Jeanne het is weer een heel belevenis voor jou. En wat fijn als je die mensen zo kunt helpen.Ga zo door en veel succes er mee.Groetjes van Toon en Maria. -
05 Juli 2009 - 21:04
Anja :
Bijzonder om te lezen dat dit daar zo gaat,...... en dat het goed gaat!! Indrukwekkend!!
ik zal de foto van de rollator doorsturen.
Groetjes! -
06 Juli 2009 - 11:10
Dionne:
Wat een verhalen jeanne. voor jou toontje wordt ook goed gezorgd.
nog heel veel succes
groetjes -
07 Juli 2009 - 07:08
Chantal:
Ongelofelijk!! Iets anders kan ik er niet over zeggen...ik weet nog dat wij er toen langs reden met Peter en dat hij toen vertelde hoe het er daar aan toe ging maar nu ik de foto's zie doet het me nog veel meer.
Ik zie trouwens nu pas de foto met Shade en Nevan waar onder staat de groetjes. Nou geef ze maar een hele dikke knuffel als je weer naar Ithemba gaat (dat zal vast wel he). Ook voor de rest natuurlijk.
Veel plezier nog.
Liefs Chantal
-
07 Juli 2009 - 07:17
Ben & Rikie:
Je schrijft het zelf ook heel vaak: ONVOORSTELBAAR!
Succes daar!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
